سل یک بیماری عفونی است که و کلیه بخشهای بدن را درگیر میکند . بیماری سل واگیردار است و انواع مختلفی دارد.
بیماری سل انواع مختلفی دارد. سل ریوی بیشترین آمار عفونت (حدود 85%) را دارد. به همین دلیل، علائم و نشانه های آن زودتر از سایر انواع سل تشخیص داده می شود.
تب
تعریق شبانه
سرفه (اغلب مزمن)
سرفه با خلط خونی
کاهش یا از دست دادن اشتها
کاهش وزن یا کاهش بی علت بافت عضلات
خستگی و ضعف
درد قفسه سینه هنگام تنفس
تنگی نفس
تورم غدد لنفاوی
بی خوابی (در افراد مسن تر)
انواع سل غیر ریوی علائم غیر اختصاصی دارند که معمولاً ناحیه ی عفونی را درگیر می کند.
سل اسکلتی: درد ستون فقرات، سفت شدن کمر، احتمال فلج
سل مننژیت: سردرد (با مدت زمان متغیر اما مداوم)، تغییرات روانی، کما
سل آرتریت: درد در مفاصل خاص (لگن و زانوها مفاصل شایع تری هستند)
سل دستگاه ادراری: سوزش ادرار، درد پهلو، ایجاد توده یا برآمدگی (به دلیل ایجاد ضایعات سلی)
سل دستگاه گوارش: بلع دشوار، زخم های غیر قابل درمان، درد شکمی، سوء جذب، اسهال (احتمالاً خونی)
سل ارزنی: همانطور که از نامش پیداست گره های کوچکی روی بافت درگیر عفونت ایجاد می کند.
منبع : آشنایی با انوع بیماری سل
اوتیسم نوعی ناتوانی رشدی پیچیده است. طبق نظر کارشناسان، این بیماری خود را در سه سال اول زندگی فرد نشان می دهد. در نتیجه ی اختلال عصبی عملکرد معمولی مغز، بر رشد مهارت های ارتباطی، اجتماعی و تعاملات فرد اثر می گذارد.
افراد مبتلا به این بیماری، در ارتباطات غیر کلامی و بسیاری از فعالیت ها و تعاملات اجتماعی، مشکل دارند. تحقیقات ژنتیکی کشف گرده اند که مبتلایان، احتمالاً صفات ژنتیکی نظیر اختلال نقص توجه (در بیش فعالی)، اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی یا افسردگی بالینی دارند.
گاهی این بیماری را اختلال در خود ماندگی می نامند. فرد مبتلا به اوتیسم به یکسری رفتارها تمایل دارد و در برابر کوچکترین تغییر بزرگ یا کوچک در آن ها مقاومت می کند. اگر برای ایجاد تغییر زمان کافی وجود داشته باشد، مقاومت در برابر تغییر در بیماران از بین می رود یا خیلی کم می شود.
طیف گسترده در اوتیسم یه این معنی است که هیچ دو فرد مبتلایی علائم و اختلالات یکسانی نخواهند داشت. علاوه بر اختلاف در نوع علائم، شدت و ضعف آنها نیز در افراد متفاوت است.
افراد مبتلا به این بیماری همگی در مهارت های اجتماعی، تماس جسمی، صدای بلند، نور، بعضی از بوها، توانایی صحبت کردن و رفتارهای تکراری مشکل دارند
منبع : درباره بیماری اوتیسم
اختلال اوتیسم زمانی ایجاد می شود که مغز به شکل متفاوتی رشد کند و برای درک و احساس جهان دچار مشکل شود. کودکان اوتیسم ممکن است علائم خفیف، شدید یا متوسطی را داشته باشند. کودکان دارای علائم شدید در تمام کارهای خود به خصوص یادگیری نیاز به کمک زیادی دارند. اما، کودکان اوتیسم با علائم خفیف کمک کمتری احتیاج دارند.
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب ارتباطات خوبی ندارند. برای مثال شما با دیدن لبخند یک نفر تشخیص می دهید که او شاد است. یا عصبانیت افراد را از روی چهره یا تن صدایشان تشخیص می دهید. اما، مبتلایان اوتیسم در درک این احساسات مشکل دارند. و به همین دلیل رفتار هایی غیر قابل انتظار انجام می دهند.
در یادگیری معنی واژگان مشکل داشته باشند.یک کار واحد را بارها و بارها تکرار کنند، مثلا گفتن یک لغت .بازوها یا بدن خود را به شکل خاصی حرکت دهند.در تطبیق با تغییرات مشکل داشته باشند. مثلا در امتحان کردن غذاهای جدید، معلم جدید یا جابه جا کردن وسایلشان
موضوع ناراحت کننده ی اصلی این است که کودکان اوتیسم نمی توانند منظور کلمات افراد را به درستی بفهمند. از طرفی نیز قادر نیستند با کلمات درست منظور خود را به دنیا بفهمانند. این موضوع یک بچه را به شدت عصبی و ناراحت می کند.
برخی از مسائل مانند مقاومت در برابر غذاهای جدید برای بسیاری از کودکان وجود دارد اما مبتلایان به اوتیسم مشکلات بیشتر و آزاردهنده ای دارند.
این نکته را در نظر بگیرید که افرادی در دنیا وجود دارند که به خاطر همین بیماری توانایی های خارق العاده در یادگیری یا در انجام کارهای خاص پیدا کرده اند. این افراد خانواده ای داشته اند که هرگز از تربیت آنها خسته نشدند و دست نکشیدند.
منبع: نشانه های اوتیسم در کودکان
طحال یکی از اندام های مهم داخلی بدن است که وظایف متعددی به عهده دارد. تصفیه کننده ی خون است. گلبول های قرمز پیر و آسیب دیده و باکتری را از خون جدا می کند. همچنین بخشی از سیستم لنفاوی بدن است و لنفوسیت (حاوی گلبول های سفید) را تولید می کند که برای ایمنی بدن لازم هستند. طحال در واقع به عنوان مخزنی برای گلبول های قرمز و پلاکت خون عمل می کند. ورم طحال یک اتفاق طبیعی در بدن نیست و در نتیجه ی بیماری های دیگر رخ می دهد.
عفونت ها
بیماری های کبدی (سیروز)
سرطان
بیماری های التهابی (مانند روماتیسم) و ...
ضعف
کبود شدن آسان و تنگی نفس (در اثر کم خونی)
از دست دادن وزن
تب
زردی
تهوع و استفراغ
علائم تورم طحال نیز بستگی به بیماری زمینه ی ایجاد کننده آن دارد. برخی از افراد نیز سوء هاضمه و احساس سیری به دلیل فشار طحال بر معده را تجربه می کنند. سکسکه به دلیل التهاب دیافراگم، درد در ناحیه ی بالای شکم نیز وجود خواهد داشت. تشخیص تورم طحال با معاینه ی فیزیکی، عکسبرداری با اشعه ایکس، سی تی اسکن، ام آر آی و فراصوت امکان پذیر است. درمان تورم طحال ارتباط مستقیم با بیماری زمینه ای ایجاد کننده ی آن دارد.
با پیشگیری بسیاری از بیماری های زمینه ای می توان از تورم طحال جلوگیری کرد. فعالیت بدنی فرد مبتلا باید کاهش پیدا کند زیرا به علت تورم امکان آسیب رسیدن به طحال زیاد می شود.
منبع : آشنایی با بیماری طحال
بیماری اوتیسم طیف گسترده ای دارد و هیچ دو فرد مبتلا به اوتیسم کاملا شبیه به هم نیستند. بعضی از مردم علائم خفیف و برخی شدید دارند. در زیر فهرستی از ویژگی های افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد:
رفتار اجتماعی فرد مبتلا به اوتیسم با بقیه ی افراد اجتماع کاملاً متفاوت است. شخص مبتلا به اوتیسم ممکن است دست و پا چلفتی به نظر برسد یا بدون آنکه بفهمد نظرات توهین آمیز نسبت به بقیه داشته باشد. اگر علائم اوتیسم در فردی شدید باشد، ممکن است ابداً تمایلی به برقراری ارتباط با دیگران نشان ندهد.
مبتلایان به اوتیسم ارتباط چشمی کمی برقرار می کنند. اگر علائم بیماری خفیف باشد و فرد آگاهانه متوجه شود که ارتباط چشمی برای افراد جامعه مهم است، می تواند روی خود کار کند.
افراد اوتیسمی معمولاً متوجه قصد دیگران برای برقراری ارتباط نمی شوند. گاهی نیز نسبت به افراد یا گروه های خاصی تمایل زیادی دارند.
برای فرد اوتیسمی درک احساسات دیگران بسیار دشوار است. اما، با یادآوری دائمی و توجه آگاهانه در درک احساسات مردم می تواند پیشرفت کند . در واقع همدلی جزئی از طبیعت روانی یک فرد اوتیسمی نیست.
ممکن است فرد اوتیسمی به یک زمینه ی خاص علاقه داشته باشد و مدام از آن موضوع صحبت کند. تغییر موضوع، فکر و احساسات در طول یک مکالمه با فرد مبتلا به اوتیسم وجود ندارد.
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم به ویژه کودکان، تمایلی به برقراری تماس فیزیکی ندارند. اما این قاعده کلی نیست. افرادی نیز هستند که با وجود اوتیسم بستگان خود را (مانند مادر، پدر، مادربزرگ و ...) به راحتی در آغوش می گیرند.
مبتلایان اوتیسم معمولاً از صداهای بلند و ناگهانی شوکه می شوند. همینطور نسبت به برخی از بوها یا تغییرات شدید نور نیز چنین حسی دارند. بسیاری بر این باورند که نور، صدا یا بو آزار دهنده نیست بلکه تغییرات آن و عدم توانایی فرد مبتلا برای تطبیق با آن است که به وی احساس ناخوشایند می دهد او را شوکه می کند. اطلاع قبلی به تعدیل واکنش فرد اوتیسمی کمک می کند.
هر چه شدت اوتیسم بیشتر باشد بر توانایی صحبت کردن بیشتر اثر می گذارد. سخن گفتن فرد اوتیسم بسیار خشک و بدون بالا و پایین شدن تن صداست. بسیاری از کودکان اوتیسمی هرگز قادر به صحبت کردن نمی شوند زیرا آموزش زبان به آن ها کار وقت گیر و دشواری است.
فرد مبتلا به اوتیسم پیش بینی را دوست دارد. خود رفتار های تکراری انجام می دهد و از اتفاقات و رفتارهای جدید گریزان است.
بهترین راه برای زندگی درکنار یک بیمار اوتیسمی پذیرش رفتار های اوست. هرگونه تلاش و دخالت در تغییر یا اجبار وی به رفتار شبیه دیگران داشتن، کیفیت زندگی او را پایین می آورد.